Ο εορτασμός της Επετείου του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία .Η ΕΑΑΣ συμμετέχουσα στο μεγάλο αυτό Εθνικό ιστορικό γεγονός διοργανώνει κάθε χρόνο τη σεμνή αυτή τελετή μνήμης και απόδοσης τιμής.
Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια για τη σημασία της 28ης ΟΚΤ.1940 στην ιστορία της νεότερης Ελλάδος και όχι μόνο, καθόσον θα αναφερθεί λεπτομερώς ο κ. ομιλητής της εκδήλωσης, αλλά με λίγα λόγια θα σας κάνω μια πολύ σύντομη ιστορική αναδρομή του γεγονότος που εορτάζουμε σήμερα.
Λίγο λοιπόν, μετά τις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: , αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο, εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: "Αυτό σημαίνει πόλεμο". Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως»
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Στις 5 και μισή τα ξημερώματα, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με την αιφνιδιαστική εισβολή (το τελεσίγραφο όριζε ότι η επίθεση θα ξεκινούσε στις 6 π.μ.) των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη εισήλθε στον πόλεμο.
Αλλά αν κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία μας θα δούμε ότι και το 480 π.Χ. στη μάχη των Θερμοπυλών ο Λακεδαιμόνιος βασιλεύς Λεωνίδας (των Αγιαδών) κρατώντας μαζί του στις Πύλες μονάχα επίλεκτες και εθελοντικές δυνάμεις, επιπλέον από τους θρυλικούς 300 Σπαρτιάτες, δηλαδή 900 με 1000 Περίοικους Λακεδαιμόνιους, ίσως μαζί και με Είλωτες
απόγονοι κατακτημένων Αχαιών), 400 Θηβαίους και 700 Θεσπιείς με επικεφαλής τον Δημόφιλο, γιο του Διαδρόμου έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα κατά των Περσών όπου κατά τις αρχαίες πηγές είχαν εκατομμύρια άνδρες στρατό και κατά τις σύγχρονες εκατό με τριακόσιες χιλιάδες άνδρες με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξόντωση τους.
Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, το να μην υποκύψουν και να προβάλουν την άρνησή των, δεν ήταν πασιφανές το αποτέλεσμα λόγω των υπέρτατων δυνάμεων του εχθρού; Ασφαλώς ήταν και το γνώριζαν. Ακολούθησαν όμως το δρόμο της θυσίας.
Δεν επιθυμώ, και δεν θα το πράξω άλλωστε, να συγκρίνω τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα καθόσον έγιναν με χρονολογική απόσταση δυόμιση χιλιετιών και με διαφορετικές συνθήκες. Όμως και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Η άρνηση των Ελλήνων στην υποταγή και ο αγώνας υπέρ βωμών και εστιών.
Τι ήταν όμως εκείνο που τους οδήγησε στην απόφαση να πολεμήσουν και να ακολουθήσουν το δρόμο της θυσίας μαχόμενοι για το πάτριο έδαφος;
Θα σας το πω με μία λέξη και μόνο. ΚΑΘΗΚΟΝ
ΚΑΘΗΚΟΝ των ηγετών τους έναντι, του αξιώματος που κατείχαν τη στιγμή της απόφασης των, του λαού που εκπροσωπούσαν, της υπεράσπισης της πατρώας γης και της ιστορίας.
Καλώς ή κακώς η ιστορία γράφεται με και ηρωικά ΟΧΙ , όπως αυτό της 28ης Οκτ 1940 ή με το περίφημο ΜΟΛΏΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα, γιατί έτσι είναι γεννημένος και γαλουχημένος ο Έλληνας σε όλο τον ιστορικό του βίο.
Σήμερα η Πατρίδα μας βιώνει έναν ανελέητο οικονομικό, κατ΄ουσία πόλεμο ,που τα αποτελέσματά του τα νιώθουμε βαθιά στο πετσί μας όλοι οι Έλληνες. Δεν θέλουμε και δεν επιδιώκουμε τον αποκλεισμό μας από την Ευρώπη και τους εταίρους μας. Δεν είμαστε ούτε οι παρίες ούτε οι μπαταχτσήδες της.
Σεβασμό μόνο απαιτούμε και να μας επιτρέψουν να ζήσουμε αξιοπρεπώς, όπως αρμόζει σε Έλληνες, απογόνους ηρώων και θεμελιωτών κάθε μορφής πολιτισμού, επιστημών, γραμμάτων και τεχνών.
ΝΑΙ στην Ευρώπη, αλλά πρώτα η ΕΛΛΑΔΑ και ο λαός της, όπως έλεγε και ο Μακαριστός Χριστόδουλος. Και για να γίνει πράξη αυτό πρέπει οι κυβερνώντες να ακολουθήσουν το δρόμο του καθήκοντος, να ορθώσουν ανάστημα, να σκεφτούν Εθνικά και να φερθούν Ελληνικά, υπέρ του λαού και των επομένων γενεών, χωρίς εκπτώσεις και εύκολα ΝΑΙ σε ότι μας ζητούν οι εταίροι μας. Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη και Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ολοκληρωμένη.
Ας ακολουθήσουμε οι νεοέλληνες τα παραδείγματα του ιστορικού μας παρελθόντος και με οδηγό το καθήκον, που εκφράζει και το πνεύμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου, να πορευτούμε. Η ΕΛΛΑΣ με ένδοξο παρελθόν χιλιετιών , έχει και μέλλον, γιατί πολλές φορές έχει αποδείξει πως από τις στάχτες της ξαναγεννιέται , και παρά τις όποιες πρόσκαιρες δυσκολίες , πάλι προς τη δόξα θα βαδίσει και θα μεγαλουργήσει.
ΖΉΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΣ.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς, χρόνια πολλά, να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: , αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο, εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: "Αυτό σημαίνει πόλεμο". Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως»
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Στις 5 και μισή τα ξημερώματα, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με την αιφνιδιαστική εισβολή (το τελεσίγραφο όριζε ότι η επίθεση θα ξεκινούσε στις 6 π.μ.) των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη εισήλθε στον πόλεμο.
Αλλά αν κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία μας θα δούμε ότι και το 480 π.Χ. στη μάχη των Θερμοπυλών ο Λακεδαιμόνιος βασιλεύς Λεωνίδας (των Αγιαδών) κρατώντας μαζί του στις Πύλες μονάχα επίλεκτες και εθελοντικές δυνάμεις, επιπλέον από τους θρυλικούς 300 Σπαρτιάτες, δηλαδή 900 με 1000 Περίοικους Λακεδαιμόνιους, ίσως μαζί και με Είλωτες
απόγονοι κατακτημένων Αχαιών), 400 Θηβαίους και 700 Θεσπιείς με επικεφαλής τον Δημόφιλο, γιο του Διαδρόμου έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα κατά των Περσών όπου κατά τις αρχαίες πηγές είχαν εκατομμύρια άνδρες στρατό και κατά τις σύγχρονες εκατό με τριακόσιες χιλιάδες άνδρες με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξόντωση τους.Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, το να μην υποκύψουν και να προβάλουν την άρνησή των, δεν ήταν πασιφανές το αποτέλεσμα λόγω των υπέρτατων δυνάμεων του εχθρού; Ασφαλώς ήταν και το γνώριζαν. Ακολούθησαν όμως το δρόμο της θυσίας.
Δεν επιθυμώ, και δεν θα το πράξω άλλωστε, να συγκρίνω τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα καθόσον έγιναν με χρονολογική απόσταση δυόμιση χιλιετιών και με διαφορετικές συνθήκες. Όμως και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Η άρνηση των Ελλήνων στην υποταγή και ο αγώνας υπέρ βωμών και εστιών.
Τι ήταν όμως εκείνο που τους οδήγησε στην απόφαση να πολεμήσουν και να ακολουθήσουν το δρόμο της θυσίας μαχόμενοι για το πάτριο έδαφος;
Θα σας το πω με μία λέξη και μόνο. ΚΑΘΗΚΟΝ
ΚΑΘΗΚΟΝ των ηγετών τους έναντι, του αξιώματος που κατείχαν τη στιγμή της απόφασης των, του λαού που εκπροσωπούσαν, της υπεράσπισης της πατρώας γης και της ιστορίας.
Καλώς ή κακώς η ιστορία γράφεται με και ηρωικά ΟΧΙ , όπως αυτό της 28ης Οκτ 1940 ή με το περίφημο ΜΟΛΏΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα, γιατί έτσι είναι γεννημένος και γαλουχημένος ο Έλληνας σε όλο τον ιστορικό του βίο.
Σήμερα η Πατρίδα μας βιώνει έναν ανελέητο οικονομικό, κατ΄ουσία πόλεμο ,που τα αποτελέσματά του τα νιώθουμε βαθιά στο πετσί μας όλοι οι Έλληνες. Δεν θέλουμε και δεν επιδιώκουμε τον αποκλεισμό μας από την Ευρώπη και τους εταίρους μας. Δεν είμαστε ούτε οι παρίες ούτε οι μπαταχτσήδες της.
Σεβασμό μόνο απαιτούμε και να μας επιτρέψουν να ζήσουμε αξιοπρεπώς, όπως αρμόζει σε Έλληνες, απογόνους ηρώων και θεμελιωτών κάθε μορφής πολιτισμού, επιστημών, γραμμάτων και τεχνών.
ΝΑΙ στην Ευρώπη, αλλά πρώτα η ΕΛΛΑΔΑ και ο λαός της, όπως έλεγε και ο Μακαριστός Χριστόδουλος. Και για να γίνει πράξη αυτό πρέπει οι κυβερνώντες να ακολουθήσουν το δρόμο του καθήκοντος, να ορθώσουν ανάστημα, να σκεφτούν Εθνικά και να φερθούν Ελληνικά, υπέρ του λαού και των επομένων γενεών, χωρίς εκπτώσεις και εύκολα ΝΑΙ σε ότι μας ζητούν οι εταίροι μας. Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη και Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ολοκληρωμένη.
Ας ακολουθήσουμε οι νεοέλληνες τα παραδείγματα του ιστορικού μας παρελθόντος και με οδηγό το καθήκον, που εκφράζει και το πνεύμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου, να πορευτούμε. Η ΕΛΛΑΣ με ένδοξο παρελθόν χιλιετιών , έχει και μέλλον, γιατί πολλές φορές έχει αποδείξει πως από τις στάχτες της ξαναγεννιέται , και παρά τις όποιες πρόσκαιρες δυσκολίες , πάλι προς τη δόξα θα βαδίσει και θα μεγαλουργήσει.
ΖΉΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΣ.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς, χρόνια πολλά, να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου